دارت و تاریخچه مختصر
طبق مستندات تاریخی، از حدود ۷۰۰ سال پیش سربازان انگلیسی (در دهههای نخست قرن چهاردهم میلادی) برای سرگرمی با استفاده از پیکان تیرهای کمان و بشکههای سر و ته قرار داده شدة نوشیدنی به عنوان هدف دارت بازی میکردهاند.
بعدها به عنوان تخته دارت از مقاطع بریده شده تنه درخت استفاده میشده است. دوایر تقریباً متحدالمرکز روی تنه درخت اجازه میداد که بتوان مهارت افراد در پرتاب دارت را مقایسه کرد. به نظر میرسد که شکل تخته دارتهای امروزی هم از همین شکل مقاطع تنه درخت الهام گرفته شده است. گفته میشود که بازی دارت به شکل امروزی (با امتیاز ۲۰ در بالای تخته) برای اولین بار توسط یک نجار انگلیسی به نام برایان گملین ابداع شد.
تجهیزات
تخته دارت دایرهای است که به ۲۰ قسمت شعاعی مساوی تقسیم شده است. هر قسمت با سیم فلزی یا برشی نازک از یک ورق فلزی از قسمتهای مجاور جدا میشوند و هر چه این سیمهای نازکتر باشند احتمال برخورد تیر با آنها و کمانه کردن آن کمتر است.
- قطر: ۴۵۱ میلیمتر
- جنس: فیبر سیسال (کیفیت بالاتر)، چوب پنبه، کاغذ فشرده شده (کیفیت پایینتر)
- ارتفاع میانخال از زمین: ۱۷۳ سانتیمتر
هریک از ۲۰ قسمت امتیاز متفاوتی دارند و با ترتیبی کنار هم قرار گرفتهاند که پرتاب کننده در صورت بی دقت در پرتاب امتیاز زیادی از دست بدهد.
اجزای دارت
تیرهای امروزی دارت از چهار بخش تشکیل شدهاند: نوک، بارل، شافت و فلایت.
نوک
- طول: ۳۲ میلیمتر و ۴۱ میلیمتر (دو طول استاندارد)
بارل
- جنس:: آلیاژ تنگستن، نقره-نیکل و برنج
- شکل: استوانهای، بشکهای، اژدری
بارلهای استوانهای: قطر این بارل در همه نقاطش ثابت است. به دلیل بلند بودن مرکز ثقل به سمت عقب دارت است.
بارلهای بشکهای: قطر این نوع بارل در مرکز بیشتر است که باعث میشود از یک بارل استوانهای با وزن مشابه ضخیمتر باشد اما مرکز ثقل جلوتر میرود و از لحاظ تئوریک پرتاب آن آسانتر میشود.
بارلهای اژدری: جلوی بارل ضخامت بیشتر و انتهای آن ضخاوت کمتری دارد. مرکز ثقل این بارل هم مانند بارل بشکهای در جلو قرار دارد.
شافت
جنس: پلاستیک، پلیمر نایلونی، فلزاتی که مانند آلومینیوم و تیتانیوم محکم یا انعطافپذیر هستند
شافتهای طویلتر پایداری بیشتری دارند و باعث کوچک شدن فلایت میشوند که به نوبة خود به کنار هم قرار گرفتن نزدیکتر دارتها روی تخته کمک میکند اما باعث میشود مرکز ثقل عقب برود و به پرتابهای محکمتر و سریعتری نیاز باشد.
فلایت
جنس: پلاستیک، نایلون یا فویل
فلایت با ایجاد نیروی پسار به پایداری تیر و کاهش مقاومت هوا کمک میکند.
انتخاب نوع تیر و ویژگیهای بارل، شافت و فلایت بستگی به سبک شخصی پرتابکننده دارد.
قوانین
- تیر دارت باید حداکثر ۵۰ گرم وزن و حداکثر ۳۰۰ میلیمتر طول داشته باشد.
- پرتاب کننده باید پشت خط پرتاب بایستد که از سطح تخته دارت ۲۳۷ سانتیمتر فاصله داشته باشد.
- هر پرتاب کننده در هر راند ۳ پرتاب دارد.
آدرس: تهران – خیابان پاسداران – بهارستان هشتم – پلاک ۱۹ – طبقه دوم
انجمن دارت جمهوری اسلامی ایران